Take me home, home is wherever I belong with you

Dit is de allerlaatste blog van dit reisverslag. Ondertussen ben ik nu bijna vijf maand thuis. De tijd vliegt! Ik denk nog vaak terug aan mijn reis en dan mis ik de goede tijden met mijn familie, vrienden en op school. Ik mis zelfs het Amerikaanse eten, wie had dat gedacht? Ik begin steeds meer gewend te raken aan Nederland. In het begin kon ik vaak niet geloven dat ik alweer thuis was. Dan werd ik wakker en dan vroeg ik mij af of het echt waar was, of slechts een droom. Nu mijn nieuwe studie begonnen is moet ik wel 'down to earth' zijn omdat ik daar mij wel volledig op moet richten. Ik heb een geweldige tijd achter de rug en een goede levensles. Ik zal dan ook nooit de backroads vergeten waar ik elke dag over heen reed. Ik denk terug aan deze tijd met een grote glimlach op mijn mond. Ik hoop dat op een dag ik weer terug zal gaan. En dan iedereen weer hoi kan zeggen en er van kan genieten dat ik weer terug in Amerika ben. Het was een geweldige tijd, en dat kan ik je nog wel miljoen keer vertellen.

Never let the fear of striking out keep you from playing the game - Cinderella

Liefs, Rosalie